Biz otizm olduğuna dair hiçbir şeyden şüphelenmedik. 3 yaşını doldurdu ana okuluna başladı ki başladığında da sınıftaki tüm çocuklardan iyi konuşuyordu. Ama okula alışamadı, hep ağlayarak gitti. Okuldan da bu çocuk üstün zekalı gibi ama çok kaygılı dediler. Bir de bezi bıraktıramıyorduk. Ne zaman denesek 24 saat çişini 5-6 gün kakasını tuttu hep beze döndük, o nedenle psikiyatriste gittik. Otizmin yukarıda saydıklarımı bilmesiyle ilgisi yok, çünkü bunlar bilişsel gelişimle ilgili, otizm ise sosyal becerilerin eksikliği ile ilgili. Kızım bizden veya başkalarından duyduğu kelimeleri tekrarlıyordu (ekolali) , göz teması vardı ama çok uzun süreli değildi ve biz hiç farkında değildik duyguları bilmiyormuş. Hani kağıtlarda göstersen bu üzgün bu mutlu diyor ama bir insanın yüzüne davranışlarına bakarak onun ne hissettiğini anlayamıyordu. Mesela kuzeni scooterı kırıldı diye ağlıyor ama benim kızım yanında gülüyordu. Olay sıralaması yoktu, mesela okuldan geldik, ellerimi yıkadım, yemeğimi yedim, resim çizdim ve uyudum gibi olayları öncelik sonralık sırasına koyamıyordu. Bir de en önemli kriterlerden biri ortak dikkatin zayıf veya hiç olmaması. Bu dehb'teki gibi dikkat eksikliği değil, mesela aaa bak bende ne var diyip bişey gösterdiğinizde size ve nesneye bakması, ilgilenmesi ve siz o konu veya nesne ile ilgili bir şey söylerken yaparken başka şeye yönelmeden o ilgiyi sürdürmesi gerekiyor, benim kızım bunu çok hızlı kaybediyordu. Ortak dikkat olmayınca yaşıtlarıyla oyun başlatıp sürdüremez, derin ilişkiler kuramaz. 1 yıldır floortime terapisi alıyor, anaokuluna ve jimnastiğe gidiyor, şimdi de yüzmeye götürüyorum. Ekran sıfır. Ortak dikkat, mantık akıl yürütme ve duyguları farketmede çok çok ilerledi ama hala empati eksikliği var ve kola li de devam ediyor. Ama eskiden karşılıklı konuşmaları da ekolali şeklindeydi, şimdi karşılıklı sohbetlerde çok iyi ve rahat ama azıcık kendi haline kalsa kendi kendine konuşup başka ortamda duyduklarını tekrar etmeye başlıyor